Izgradnjom i otvaranjem novog paviljona stvorili su se uslovi za osnivanje i novih službi, tako da je 1965. godine, kako to i dr AgoštonVig navodi, Bolnica imala sledeća odeljenja i službe: u novom paviljonu su smešteni Interno, Hirurško i Ginekološko-akušersko odeljenje, a od službi Bolnička apoteka i Laboratorijska služba. U staroj zgradi Bolnice su smešteni: Dečije, ORL i Očno odeljenje i Rtg kabinet, dok su u "B" i "C" paviljonu smešteni Grudno i Zarazno odeljenje. Na dalji razvoj Bolnice veliki uticaj je imao i završetak izgradnje mosta na Tisi 1962. godine, kao i završetak perioda paušalnog finansiranja bolničkih usluga po B.O. danu 1964. godine. Povećanje broja bolesnika i visok procenat iskorišćenosti kapaciteta Bolnice nametali su potrebu proširenja izgradnjom, tako da započinje izgradnja novog paviljona. Navedimo samo podatak da je iskorišćenost kapaciteta na Ginekološko-akušerskom odeljenju u 1965. godini bio 126,90%. Obzirom na to, da Bolnica nije imala sva odeljenja i službe a da bi bila "kompletna" zapošljava i upućuje nove lekare na specijalizacije iz onih oblasti medicine, kojima nije raspolagala. Povratak ovih lekara sa specijalizacije, takođe će imati veliki uticaj na dalji razvoj, kako Bolnice u celini, tako i na njen kapacitet i teritoriju koju pokriva.
Prvog januara 1966. godine menja se organizacija zdravstvenih službi u Senti i formiran je Medicinski centar. Te godine dolazi i do uvođenja novog izveštajnog sistema u zdravstvu, a posebno u oblasti bolničkih usluga.
Glavni događaj 1968. godine je bio završetak novog paviljona. Bolnica proširuje kapicitet na 400 postelja. U novom paviljonu mesto dobijaju: u podrumskom delu Odsek za rehabilitaciju sa 16 postelja, u prizemlju zgrade Ginekološko, a na prvom spratu Porođajno odeljenje sa ukupno 60 postelja, dok se na drugi sprat premešta Dečije odeljenje, koje ima takođe 60 postelja. Preseljenjem Ginekološko- akušerskog odeljenja iz glavne zgrade Bolnice, stvaraju se uslovi da se u ovu zgradu, tokom ove godine, premesti ORL odeljenje sa 25 postelja.
Ove godine Bolnica, nakon dužeg vremena, rešava problem Rtg kabineta. Naime, specijalizaciju iz radiologije je završio dr Mihajlo Nikolić i Rtg kabinet dobija nov smeštaj u glavnoj zgradi Bolnice.
Neuropsihijatrijsko odeljenje otvoreno je nakon završetka specijalizacije dr Živorada Ignjatovića 1968. godine i biva, privremeno, smešteno u dve sobe na postojećem Zaraznom odeljenju. Preseljenjem Dečijeg odeljenja, ORL odeljenja kao i Rtg kabineta, iz stare zgrade Bolnice, oslobađa se prostor i u tu zgradu se premešta Neuropsihijatrijsko odeljenje i proširuje na 34 postelje.
Ove godine, u iščekivanju završetka specijalizacije iz mikrobiologije, započinje i namenska izgradnja nove zgrade, u bolničkom krugu, za smeštaj Službe za mikrobiologiju.
U okviru Službe za interne bolesti, otvara se Savetovalište za dijabetes.
Godine 1969 specijalizaciju iz mikrobiologije završava dr Laslo Lavička. Završava se i novoizgrađena namenska zgrada i započinje sa radom Služba za mikrobiologiju.
Iste godine, dr Ana Renko Zaboš završava kurs iz transfuziologije, preuzima Kabinet za transfuziju i ova služba se seli u glavnu zgradu Bolnice, na mesto dela nekadašnje hirurške ambulante i dela Laboratorijske službe. Godine 1969 specijalizaciju iz anestezije završava dr Šandor Komloš i Služba za anesteziju se izdvaja iz sastava Hirurškog odeljenja i postaje samostalna služba sa prostorijama na Hirurškom odeljenju.
Godine 1970. završava u Bolnici subspecijalizaciju iz kardiologije dr Ede Adam, specijalista za interne bolesti i te godine započinje sa radom kardiološka ambulanta. Posle njega, i drugi lekari nastavljaju stručno usavršavanje i odlazak na subspecijalizacije iz raznih grana medicine.
Godine 1971. Bolnica rešava i problem nedostatka specijaliste patologa. Te godine, specijalizaciju završava dr Ištvan Tot Abonji i u staroj, oronuloj zgradi današnjeg magacina, ova Služba započinje svoje redovno funkcionisanje. Kako smo ranije izneli, do tada su patološke usluge vršili lekari iz Subotice. Iste godine započeta je dogradnja na zgradi u koju je bila smeštena Služba za mikrobiologiju, a za potrebe Službe za transfuziju krvi.
Godine 1972. je završena dogradnja zgrade za mikrobiologiju i u novoizgrađene prostorije preseljava se Služba za transfuziju krvi.
Sedamdesetih godina je ocenjeno, da uslovi pod kojima radi Zarazno odeljenje ne odgovaraju sanitarnim kao ni drugim zahtevima, pa se pokreće akcija za izgradnju nove zgrade u koju bi bilo smešteno ovo odeljenje. Napravljeni su projekti, obezbeđena su i sredstva za izgradnju, ali ova investicija ne ulazi u srednjoročni plan razvoja opštine Senta i Zarazno odeljenje, najstarije odeljenje Bolnice u Senti, biva zatvoreno 1975. godine.
Godine 1976. nakon zatvaranja Zaraznog odeljenje, rekostrukcijom zgrade, u kojoj je ono bilo smešteno, poboljšani su uslovi i u ove prostorije se premešta Služba za patologiju, koja je bila smeštena u prostorijama današnjeg magacina.
Od 1976. godine u bolnici se ponovo imenuju upravnici, tako da se za upravnika 1. I 1976. godine postavlja dr Dragutin Đurić. Kao v. d. on je na toj funkciji bio do 31. VIII 1976. godine. Dana 1. VIII 1976. godine za vršioca dužnosti upravnika bolnice se postavlja dr Gašpar Dani koji ovu funkciju obavlja do 7. II 1978. godine, a istog dana funkciju upravnika preuzima dr Milorad Ćurčić i obavlja do 7. II 1982. godine.
Godine 1980. nekadašnja šupa, koja je služila za skladištenje uglja, se rekonstruiše i u ovoj zgradi se smešta Služba za anesteziju. U istoj zgradi se otvara i Onkološki dispanzer, zbog sve veće potrebe da se vodi briga o povećanom broju bolesnika, koji obolevaju od malignih bolesti. Iste godine, registrujući rastući morbiditet kardiovaskularnih bolesti, na Internom odeljenju se otvara Koronarna jedinica: sa 4 postelje i najmodernijom opremom, sa četiri monitorske jedinice i centralnom jedinicom za praćenje stanja bolesnika, koji su oboleli od bolesti srca.
Osmog II 1982. godine se za upravnika bolnice ponovo imenuje dr Dragutin Đurić i on na toj funkciji ostaje do 23. VIII 1990. godine.
Srednjoročnim planom SIZ-za za zdravstvo u Senti od 1981-1985. godine, utvrđeni su zajednički ciljevi i pravci razvoja u osnovnoj, specijalističkoj i bolničkoj zdravstvenoj zaštiti. U njemu se prednost daje kućnom lečenju, kao jeftinijem obliku bolničkog lečenja. Zbog veoma loših smeštajnih uslova u Domu zdravlja, planira se otkup zgrade Škole učenika u privredi "Pal Pap" sa ciljem preuređenja za potrebe Doma zdravlja u Senti. Javile su se i ideje o izgradnji nove zgrade, ali je prethodna zamisao pobedila. Navedena školska zgrada je otkupljena i preuređena u prostran i moderan Dom zdravlja.
Obzirom da je prednost data razvoju primarne zdravstvene zaštite, uz pomoć sredstava SIZ za zdravstvo Vojvodine, započinje u Senti da se gradi, tzv. "druga faza" Doma zdravlja, kojom je planirano da mesto dobiju Dečiji i školski dispanzer, Apoteka i Stomatološka služba. Osim ovoga, započinje i izgradnja zgrade za ambulantnu rehabilitaciju bolesnika u krugu Bolnice.
Godine 1985. se završava zgrada za ambulantnu rehabilitaciju bolesnika i predaje na upotrebu zaposlenima u Bolnici, kao i korisnicima usluga. U tu zgradu, osim ambulantnog dela Službe za fizikalnu medicinu i rehabilitaciju, koja je zauzela prizemlje, smeštena je i uprava Bolnice, na spratu, kao i biblioteka Bolnice sa salom za zdravstveno prosvećivanje.
Godine 1986, posle niza teškoća izazvanih neslaganjem unutar Medicinskog centra, useljena je i zgrada "druge faze" Doma zdravlja i započelo je funkcionisanje službi sad na novoj lokaciji. Na taj način je konačno rešeno pitanje smeštaja službi, koje su se nalazile u sklopu Doma zdravlja.
Zbog sve većeg obima i stalnog razvoja, kao i zahteva i zakonskog regulisanja rada Službe za transfuziju krvi, zgradi, u kojoj je ova služba smeštena, se dograđuju nove prostorije u koje su smeštene oprema za serološku obradu krvi i magacinski prostor za skladištenje.
24. VIII 1990. godine na mesto upravnika bolnice biraju dr Šandora Komloša na kojoj funkciji ostaje do 31. XII 1996. godine kada je otišao u penziju.
Godine 1987. su Skupštine opština i Skupštine SIZ za zdravstvo Sente, Ade, Kanjiže, Čoke i Bečeja trebale da donesu Samoupravni sporazum o udruživanju srestava za finansiranje razvojnog programa Bolnice u Senti u periodu od 1987-1990. godine. Naime, pošto je svima bilo jasno da građani navedenih opština skoro ravnopravno koriste usluge Bolnice u Senti, potpisan je i Samoupravni sporazum o međusobnim pravima, obavezama i odgovornosti korisnika i davalaca usluga kao i o obezbeđenju zdravstvene zaštite u 1987. godini. On je predviđao jedninstvenu prosečnu cenu B.O. dana za sve korisnike, što do tada nije bio slučaj. Sprovođenje Samoupravnog sporazuma trebalo je da kontroliše Koordinacioni odbor, sastavljen od predstavnika svih učesnika sporazuma. Samoupravni sporazum je trebalo da se potpiše do 30. IX 1988. godine. Pregovori su dugo trajali i sve je propalo kada su finansije trebale da se realizuju. Bolnica, kao i celokupno zdravstvo u državi, zapada u sve teži položaj. Opština Sente nije imala dovoljno sredstava da finansira izdržavanje, dalji razvoj Bolnice, u kojoj je koristila svega trećinu kapaciteta, dok je naplaćivanje usluga od SIZ van Sente išlo veoma teško.
Godine 1988. Bolnici je priznat status regionalne bolnice od posebnog značaja za vojvođansko zdravstvo. Te godine je čak 70% opreme Bolnice bilo otpisano kao zastarelo i neupotrebljivo. Stigla je novčana podrška od 200 miliona dinara od nadležnih organa SAPV. Od tog novca je kompletirana oprema za sterilizaciju na Hirurškom, Ginekološkom i ostalim odeljenjima hirurških grana, nabavljen je aparat za ispitivanje krvi na SIDU i uplaćen je avans od 130 miliona za nabavku novog Rtg aparata. Ova mera je smanjila otpisanost opreme za 60%.
Godina 1989. je godina izuzetno teškog položaja celokupnog zdravstva, pa takva sudbina nije zaobišla ni Bolnicu u Senti. Novine pišu "Zdravstvo na prosjačkom štapu". Zanatlije iz Ade i Sente nude dobrovoljne novčane priloge za zdravstvo, a da im se priloženi iznosi priznaju u rashod i poreske olakšice. OOUR Bolnica iste godine ima gubitak od 3,2 milijarde dinara, uglavnom zbog neredovnog plaćanja usluga od strane SIZ za zdravstvo Ade, Čoke i Kanjiže. Ne može se razmišljati o bilo kakvom razvoju, već samo o održavanju postojećeg nivoa, ali i to je išlo veoma teško.
Godine 1990. Onkološki dispanzer prelazi u prostorije Doma zdravlja, a na njegovo mesto se postavlja oprema za ultrazvučnu dijagnostiku i osniva Kabinet za UZ.
Te godine je izašao i Nacrt zakona o zdravstvenoj zaštiti, koji nudi nova rešenja i izlazak iz teške situacije. U njemu je predviđeno da Senta bude centar za zdravstvo opština Senta, Ada i Bečej. Finansiranje bi se obavljalo preko Međuopštinskih fondova za zdravstvo. Izlazak ovog Nacrta izazvao je pravu buru nezadovoljstva među žiteljima opštine Bečej. Prvo je reagovao Izvršni savet SO Bečej i Predsedništvo opštinske konferencije Socijalističkog saveza radnog naroda Vojvodine. Bečejci ne žele zdravstveno povezivanje sa Sentom, već ostanak (povratak) u Novi Sad. Sazivani su i zborovi građana sa kojih je slata poruka, da, ukoliko se Nacrt ne promeni i "njima niko ne pomogne", najavljuju masovni protest pred Skupštinom SAP Vojvodine. Treba li istaći, da se do tada preko 51% stanovnika Bečeja lečilo u Bolnici u Senti a njih 49% je koristilo usluge Pokrajinske bolnice u Novom Sadu. Bečejska opština je pripala novosadskom fondu i sve do današnjeg dana osiguranici ove opštine mogu da dolaze na lečenje u Sentu samo na svoj lični zahtev i uz samofinansiranje. Na ovaj način su onemogućeni mnogi bolesnici, koji bi želeli da koriste usluge Bolnice u Senti. U našoj Bolnici naglo dolazi do opadanja broja B.O. dana lečenih osiguranika iz Bečeja. Sa druge strane, žitelji opštine Kanjiža pokreću inicijativu za ponovnim lečenjem u Senti. Naime, do tada su oni administrativnim merama bili primorani da koriste usluge bolnice u Subotici. Posebno su učestali zahtevi žena za tim da mogu da dolaze na porođaj i preglede kod ginekologa u Senti. Nakon dužeg pregovaranja, postignut je dogovor i Kanjižani mogu ponovo da dolaze na lečenje u Sentu. Zbog nedostatka finansijskih sredstava i osoblje Bolnice je bilo nezadovoljno, naročito lekari. Skoro polovina zaposlenih prima plate ispod 2.000 dinara. Radnici su posegnuli za krajnjim sredstvom da bi rešili probleme. Nezadovoljstvo je kulminiralo stupanjem u štrajk.
Privreda je osetila u kakvom se teškom položaju nalazi njeno zdravstvo. Zajedničkom akcijom, preko Izvršnog saveta SO Senta, pokrenuta je akcija za finansiranje rekonstrukcije Hirurškog odeljenja, koje je postalo premalo sa zastarelom opremom i skučenim prostorom za optimalan rad. Obezbeđena su sredstva od: Pokrajinskog SIZ-za za zdravstvo i uz učešće celokupne privrede opština Sente, Ade, delimično Kanjiže, privatnih zanatlija i građana Sente, uz podršku Vojvođanske banke i avgusta meseca 1991. godine, pošto su završeni projekti, pristupilo se rekonstrukciji Hirurškog odeljenja.
Dvadeseti VIII 1992. godine je bio važan datum u istorijatu razvoja Bolnice. Naime, tog dana, načelniku Hirurškog odeljenja, na veoma skromnoj proslavi, predati su ključevi novog, rekonstruisanog Hirurškog odeljenja. Nov prijemno-ambulantni blok, nov operacioni blok uz centralni razvod medicinskih gasova, moderna i dobro opremljena soba za intenzivnu terapiju uz savremene smeštajne kapacitete, kako za bolesnike, tako i za osoblje, omogućili su veoma dobre uslove za lečenje korisnika Bolnice u Senti. Rekonstrukcija je omogućila i razdvajanje pojedinih vrsta bolesnika i podelu odeljenja na odseke za opštu i abdominalnu hirurgiju, ortopediju i urologiju. U sklopu ove rekonstrukcije, na Internom odeljenju je otvorena i nova Koronarna jedinica sa 7 kreveta.
Zaključno, 10. IX 1992. godine prestaje da postoji Fond za zdravstvo za opštine Senta i Ada.Na osnovu novog Zakona o zdravstvenom osiguranju RS, formirana je Filijala za zdravstvo Republičkog zavoda za zdravstveno osiguranje Severnobanatskog okruga sa sedištem u Kikindi. Formiranjem Okruga, opštine Senta, Ada, Kanjiža, Čoka, Novi Kneževac i Kikinda našle su se u sklopu Severnobanatskog okruga sa istom organizacijom zdravstvene službe. U okrugu postoji 10 zdravstvenih ustanova i to: dva Zdravstvena centra (Senta i Kikinda), 4 Doma zdravlja (Ada, Kanjiža, Novi Kneževac, Čoka), Apoteka Kikinda, Zavod za zaštitu zdravlja Kikinda, dok su Specijalna psihijatrijska bolnica Novi Kneževac i Centar za rehabilitaciju i rekreaciju iz Kanjiže ustanove, čiji je osnivač Republika Srbija. Zdravstvene ustanove, na teritoriji okruga, su organizovane na osnovu novog Zakona o zdravstvenoj zaštiti RS. Osnivačka prava nad Zdravstvenim centrom "Dr Gere Ištvan" je preuzela Skupština opštine Senta i od tada funkcioniše kao jedno pravno lice sa 4 organizacione jedinice: OJ Dom zdravlja, OJ Bolnica, OJ Apoteka i OJ Zajednička stručna služba. Bolnica je registrovana na 330 postelja.
Prethodnih godina, Bolnica je kupila, tada jedan od najsavremenijih ultrazvučnih aparata firme Simens. Zbog teške finansijske situacije, nije bila u mogućnosti da isti isplati. Rukovodstvo Zdravstvenog centra obratilo se za pomoć osnivaču, Skupštini opštine Senta i dana 17. IX 1992. godine, na proširenoj sednici Izvršnog saveta SO Senta sa privrednicima opštine Senta, pokrenuta je akcija da se udruže sredstva i isplati dug od 178.000 DM za aparat. Predlog je jednoglasno prihvaćen, cela akcija je išla ponovo preko Vojvođanske banke - filijale u Senti i aparat je ostao u Bolnici.
Predstavnici Katoličke i Pravoslavne crkve u Senti su se obratili rukovodstvu Zdravstvenog centra sa molbom za dobijanje lokacije za izgradnju kapele u bolničkom krugu. Kapela bi se gradila od dobrovoljnih priloga vernika i pojedinih preduzeća iz Sente. Lokacija im je odobrena i 25. X 1992. godine položen je kamen temeljac za izgradnju kapele u bolničkom krugu. Ista je završena i predata na korišćenje vernicima 2. X 1994. godine.
Kao i sve druge bolnice u zemlji, i Bolnica u Senti je, u vreme rata u bivšoj Jugoslaviji i sankcija Saveta bezbednosti OUN prema novoj Jugoslaviji (od 1992. godine), imala veoma težak period u svome radu i razvoju. Upornim zalaganjem svih zaposlenih, Bolnica je uspevala da pruža odgovarajuću pomoć bolesnicima, koji su se obraćali za pomoć. No i pored veoma teških uslova za rad, uz pomoć sa svih strana, kako od lokalnih tako i međunarodnih humanitarnih organizacija, pružanje zdravstvene pomoći bolesnim osobama uspelo je da se održi na zadovoljavajućem nivou. Za vreme galopirajuće inflacije, stalnih promena uslova poslovanja, bilo je gotovo nemoguće obezbediti sva sredstva za neometano odvijanje zdravstvene zaštite. Nismo se predavali - hteli smo i više.
Zbog veoma lošeg stanja zgrade u kojoj se nalazilo Neuropsihijatrijsko odeljenje, (vlažni zidovi, oštećen vodovod i kanalizacija), doneta je 1994. godine, kada je dinar stabilizovan, odluka da se izvrši rekostrukcija Neuropsihijatrijskog odeljenja. Urađeni su projekti, obezbeđena finansijska sredstva i posle, nešto više od godinu dana, Služba za neuropsihijatriju je dana 25. XII 1995. godine počela sa radom u rekonstruisanoj zgradi, sa veoma funkcionalnim prijemnim traktom za bolesnike, moderno opremljenom "šok sobom" sa 7 kreveta, posebnim ženskim i muškim odeljenjem. Odeljenje je od tada otvorenog tipa.
Na osnovu odluke Nastavno naučnog veća Medicinskog fakulteta u Novom Sadu od 28. IX 1994. godine, Zdravstveni centar "Dr Gere Ištvan", sa svojim organizacionim jedinicama, Bolnicom i Domom zdravlja, proglašen je za jednu od Nastavnih baza za obavljanje VI godine studija na Medicinskom fakultetu u Novom Sadu, a 11 lekara specijalista, za saradnike u nastavi iz oblasti interne medicine, hirurgije, ginekologije i akušerstva, pedijatrije, medicinske rehabilitacije i opšte medicine.
Ne posustajući pred narastajućim problemima pojedine službe su obogaćene, tokom 1995. (Služba za radiologiju, Služba za mikrobiologiju i Služba za hirurgiju) i 1996, (Služba za transfuziju krvi) novom opremom kao što su "Telestatix", Rtg aparat sa elektronskim pojačivačem i monitorom uz dodatke za angiografiju, AFP automatska mračna komora, "Mini Vidas", najmoderniji automatski imunoanalajzer, oprema za laparoskopske operacije u domenu abdominalne hirurgije, ginekoloških i ortopedskih intervencija, kao i "Fibrintajmer" koagulometar. To je omogućilo da se 17. VI 1995. godine, između ostalog, na Hirurškom odeljenju Bolnice u Senti uradi i prva laparoskopska operacija žučne kese i da Bolnica u Senti postane jedna od ustanova za obuku hirurga iz oblasti laparoskopskih operacija, a njeni lekari instruktori za obuku kadrova iz oblasti laparoskopske hirurgije.
Godina 1996. je bila godina donošenja novih propisa u zdravstvu Srbije. Urađen je nacrt nove mreže zdravstvenih ustanova, kao i kategorizacija istih. Intencija je bila da se težište zdravstvene zaštite prebaci u Zdravstvene centre u sedištu okruga. Na osnovu ovoga nacrta, za bolnice van sedišta okruga predviđen je opstanak samo četiri odeljenja (Interno, Hirurško, Dečije i Ginekološko) i specijalističkih službi, dok bi ostala odeljenja bila u okviru Bolnice u centru okruga. Ovakav nacrt je izazvao buru negodovanja i u drugim krajevima Srbije, a i u našem gradu i okolini. Reagovali su svi nadležni u Zdravstvenom centru. Sastanke su održavale Skupštine optina svih okolnih mesta, čiji žitelji su koristili usluge Bolnice u Senti, oglasile su se sve pozicione i opozicione stranke i partije u odbranu statusa Bolnice u Senti.
Ocenjujući da je dosadašnji nivo obezbeđenosti i organizovanosti zdravstvenih ustanova u državnoj svojini na području Severnobanatskog okruga, uz manja odstupanja, racionalan i adekvatan zahtevima i potrebama stanovništva za zdravstvenom zaštitom, posebno u opštini Senta, želeći da ovu procenu potvrdi ili opovrgne i da, u skladu sa tim, utiče na rešenja, koja će se predvideti Planom mreže i drugim podzakonskim propisima, a koja će se konkretno odnositi na državni sektor zdravstva, u Severnobanatskom okrugu i opštini Senta, Zdravstveni centar "Dr Gere Ištvan" u Senti zatražio je od Medicinskog fakulteta u Beogradu, odnosno, Instituta za socijalnu medicinu, statistiku i istraživanja u zdravstvu ovog fakulteta da izradi studiju "Stanje i pravci daljeg razvoja zdravstvene službe u Severnobanatskom okrugu sa posebnim osvrtom na Zdravstveni centar 'Dr Gere Ištvan' u Senti". Pripremajući ovakav program, tim eksperata, na čelu sa doc. dr Dragoljubom Đokićem, kao glavnim istraživačem i rukovodiocem projekta, uzeo je u obzir sve opšte relevantne činioce ekonomskog, kulturnog, političkog i opšte društvenog karaktera. Na osnovu analize, prikupljenih podataka, ličnog uvida i konsultacija sa odgovornim rukovodiocima ustanova u Okrugu, usledila je, uz odgovarajuće primedbe, i ocena o organizaciji i radu Zdravstvenog centra u Senti u periodu 1992-1995. Tim eksperata smatra da su organizovanost, rad i rezultati rada Zdravstvenog centra u Senti dostigli visok nivo, posebno uzimajući u obzir uslove u kojima se ova ustanova razvijala u navedenom periodu. Reagovalo je i Ministarstvo za zdravlje i, kada je donet prečišćen tekst, Bolnici u Senti su ostala sva odeljenja i službe, koje je i do tada imala.
Prvog I 1997. godine se na mesto upravnika bolnice postavlja prim. dr Laslo Sloboda.
Porođajno odeljenje Bolnice se, tokom 1997. godine, celo uključuje u Baby Friendly program te na osnovu ocene Komisije Zavoda za unapređenje dojenja, UNICEF-a i Saveznog zavoda za zdravstvenu zaštitu, dana 20. II 1998 godine, Služba za zdravstvenu zaštitu žena je zaslužila sertifikat i Bolnica biva proglašena za Baby Friendly Hospital - Bolnicu prijatelja dece, a opštine Senta, Ada, Kanjiža i Čoka su, potpisivanjem Rimske povelje, proglašene za opštine "Deca današnjice - gradovi sutrašnjice". Bolnica u Senti je tako postala šesta bolnica u Vojvodini, koja nosi ovo prestižno priznanje, a 15. u zemlji, čime se pridružila velikoj svetskoj porodici "Bolnica - prijatelj beba", koja se svakodnevno uvećava.
Obzirom na to, da ni 1998. godina nije bila povoljna za finansijsku situaciju Zdravstvenog centra, nije nabavljana medicinska oprema, niti su sprovođene druge investicije. Više se pažnje posvećivalo kadrovima, pa je tako 4 lekara završilo specijalizacije a 4 specijaliste su završili subspecijalizacije te godine.